ZADZWOŃ DO NAS I UMÓW SIĘ NA WIZYTĘ 502 751 669
Zamrożony bark to schorzenie stawu ramiennego, w którym dochodzi do przewlekłego zapalenia i obkurczenia torebki stawowej. Prowadzi to do znacznego ograniczenia ruchomości, zwłaszcza w zakresie rotacji zewnętrznej i odwodzenia, oraz do przewlekłego bólu nasilającego się w nocy. Przyczyną mogą być urazy, długotrwałe unieruchomienie lub choroby współistniejące, takie jak cukrzyca. Proces chorobowy przebiega w trzech fazach i może trwać nawet kilka lat, dlatego kluczowe znaczenie ma wczesna fizjoterapia, która poprawia funkcję stawu i skraca czas trwania objawów.
Zamrożony bark
Zamrożony bark, znany również jako adhezyjne zapalenie torebki stawowej, to schorzenie powodujące stopniowe ograniczenie ruchomości w stawie ramiennym oraz przewlekły ból. Stan ten wynika z zapalenia, zgrubienia i zwłóknienia torebki stawowej, co prowadzi do jej obkurczenia. Najczęściej rozwija się bez wyraźnej przyczyny, ale może być także następstwem urazu, operacji lub unieruchomienia kończyny. Objawy narastają stopniowo, przechodząc przez trzy fazy – od bolesności, przez sztywność, aż po powolne ustępowanie dolegliwości. Skuteczne leczenie opiera się na systematycznej fizjoterapii i ćwiczeniach przywracających zakres ruchu.
Niestabilność stawu ramiennego to stan, w którym głowa kości ramiennej nie jest prawidłowo utrzymywana w panewce łopatki, co prowadzi do jej częściowego (podwichnięcia) lub całkowitego (zwichnięcia) przemieszczenia. Przyczyną mogą być urazy, wrodzona wiotkość więzadeł lub powtarzające się przeciążenia. Objawy to uczucie przeskakiwania, niestabilności, ból oraz ograniczenie siły i ruchomości kończyny. Nieleczona niestabilność może prowadzić do uszkodzeń obrąbka stawowego, torebki czy ścięgien. Kluczowym elementem leczenia jest fizjoterapia, której celem jest wzmocnienie mięśni stabilizujących staw i poprawa kontroli nerwowo-mięśniowej.
Złamanie obojczyka to jedno z najczęstszych złamań w obrębie obręczy barkowej, najczęściej występujące w wyniku upadku na ramię, wyprostowaną kończynę górną lub bezpośredniego uderzenia. Objawia się ostrym bólem, obrzękiem, ograniczeniem ruchomości oraz często widoczną deformacją w okolicy obojczyka. Większość złamań dotyczy środkowej części kości, gdzie obojczyk jest najsłabszy. Leczenie zależy od stopnia przemieszczenia i może być zachowawcze (orteza, unieruchomienie) lub operacyjne. Rehabilitacja odgrywa kluczową rolę w odzyskaniu pełnej funkcji barku i zapobieganiu powikłaniom.
Staw ramienny jest jednym z najbardziej ruchomych, a przez to również najbardziej narażonych na urazy stawów w ciele człowieka. Pod względem częstości kontuzji u sportowców zajmuje trzecie miejsce – po stawie kolanowym i skokowym. Do najczęstszych przyczyn bólu barku należą uszkodzenia stożka rotatorów, niestabilność stawu, zapalenia kaletki maziowej, zespół ciasnoty podbarkowej oraz zmiany przeciążeniowe. Ból może występować zarówno podczas aktywności fizycznej, jak i w spoczynku, zwłaszcza w nocy, co znacznie wpływa na codzienne funkcjonowanie. Skuteczne leczenie wymaga trafnej diagnozy, indywidualnego podejścia oraz często długotrwałej fizjoterapii.
